Ailenin en büyük çocuğu Hrant'ın Lübnan'daki iç savaşta bombalamalar sırasında ölmesiyle Maronyan ailesinin hayatı değişir. Hollywood'da mütevazi bir daireye yerleştikten hemen sonra anne ölür ve zaten sarsılmış ruh halleri biraz daha içlerine gömülürken, aile çatısı baba ve oğuldan ibaret kalır. Bu yaşantı, bir yabancının dahil olmasıyla alt üst olur. Ermeni edebiyatı öğretmeni ve amatör bir tiyatrocu olan başkahraman, kitap âşığı bir baba, genç bir fahişe ve birçok ilginç karakterle dolu bu roman okuru güldürse de trajik gerçeklerden kendini alamıyor.
Kendisi Beyrut'tan Amerika'ya göç etmiş Berberian, romanın geçmişini Beyrut ve Amerika üzerinden kurgulayarak, bir yandan bir ailenin kişisel tarihi, parçalanışı ve birbirlerine yabancılaşmasını gözler önüne sererken, diğer yandan Ermeni kimliğinin Amerikan kültürüyle çatışmaları ve bu bağlamda bitmek bilmeyen yabancılaşmayı sorguluyor.
“Çocukluğumda, evde ben veya ablalarım hakkında gizli bir şeyler konuşulacağı zaman, ninem, annem ve babam biz anlamayalım diye Türkçe konuşurlardı. Şimdi yıllar sonra, kitabımın Türkçeye çevrildiğini düşündüğümde garip bir sıcaklık hissediyorum, çünkü çok az anlamama rağmen Türkçe benim için çok tanıdık, nostajik bir dil. Yüzyıllarca süren ortak yaşamın bir sonucu olarak iki kültür arasında her alanda ne çok alışveriş ve etkileşim olduğunu göz önüne alırsak, herhalde bütün diller içinde Batı Ermenicesine en yakın olanı Türkçedir.” diyor Vahe Berberian.
Ailenin en büyük çocuğu Hrant'ın Lübnan'daki iç savaşta bombalamalar sırasında ölmesiyle Maronyan ailesinin hayatı değişir. Hollywood'da mütevazi bir daireye yerleştikten hemen sonra anne ölür ve zaten sarsılmış ruh halleri biraz daha içlerine gömülürken, aile çatısı baba ve oğuldan ibaret kalır. Bu yaşantı, bir yabancının dahil olmasıyla alt üst olur. Ermeni edebiyatı öğretmeni ve amatör bir tiyatrocu olan başkahraman, kitap âşığı bir baba, genç bir fahişe ve birçok ilginç karakterle dolu bu roman okuru güldürse de trajik gerçeklerden kendini alamıyor.
Kendisi Beyrut'tan Amerika'ya göç etmiş Berberian, romanın geçmişini Beyrut ve Amerika üzerinden kurgulayarak, bir yandan bir ailenin kişisel tarihi, parçalanışı ve birbirlerine yabancılaşmasını gözler önüne sererken, diğer yandan Ermeni kimliğinin Amerikan kültürüyle çatışmaları ve bu bağlamda bitmek bilmeyen yabancılaşmayı sorguluyor.
“Çocukluğumda, evde ben veya ablalarım hakkında gizli bir şeyler konuşulacağı zaman, ninem, annem ve babam biz anlamayalım diye Türkçe konuşurlardı. Şimdi yıllar sonra, kitabımın Türkçeye çevrildiğini düşündüğümde garip bir sıcaklık hissediyorum, çünkü çok az anlamama rağmen Türkçe benim için çok tanıdık, nostajik bir dil. Yüzyıllarca süren ortak yaşamın bir sonucu olarak iki kültür arasında her alanda ne çok alışveriş ve etkileşim olduğunu göz önüne alırsak, herhalde bütün diller içinde Batı Ermenicesine en yakın olanı Türkçedir.” diyor Vahe Berberian.
