Emile Gaboriau imzalı Batinyollu İhtiyar, bir polis memurunun hatıratından bir bölümü anlatıyor. Hüseyin Rahmi'nin çevirisindeki dil tercihi kendi romanlarına göre biraz daha “eski ve ağır kalıyor”.
“Tabip çıkmak üzere ikmâl-i tahsîl eylemekte olduğum zaman henüz yirmiüç yaşında bir delikanlı idim. Mahall-i ikametim Racine Sokağı'nın hemen köşesinde bulunan Mösyö Le Prince Sokağı'nda mefrûş bir oda idi ki taam masrafı dahi dahil-i hesab olduğu halde buraya mahiyye otuz frank ücret veriyor idim. Bugün öyle bir oda ancak yüz franka istikra edilebilir. Odanın vüs'ati paltomu giymek için kollarımı uzattığım zaman pencereyi açmaya mecbur olmayacak bir raddede idi.”
Emile Gaboriau imzalı Batinyollu İhtiyar, bir polis memurunun hatıratından bir bölümü anlatıyor. Hüseyin Rahmi'nin çevirisindeki dil tercihi kendi romanlarına göre biraz daha “eski ve ağır kalıyor”.
“Tabip çıkmak üzere ikmâl-i tahsîl eylemekte olduğum zaman henüz yirmiüç yaşında bir delikanlı idim. Mahall-i ikametim Racine Sokağı'nın hemen köşesinde bulunan Mösyö Le Prince Sokağı'nda mefrûş bir oda idi ki taam masrafı dahi dahil-i hesab olduğu halde buraya mahiyye otuz frank ücret veriyor idim. Bugün öyle bir oda ancak yüz franka istikra edilebilir. Odanın vüs'ati paltomu giymek için kollarımı uzattığım zaman pencereyi açmaya mecbur olmayacak bir raddede idi.”