^{#smrgKİTABEVİ} Baudelaire - Yaşam Öyküleri - 1997

Sartte gibi büyük bir anlatı ustası Baudelaire gibi mutsuz, huysuz, bir bakıma ilençli bir ozanı ele alınca ortaya bir solukta okunan bir yaşamöyküsü- deneme çıkmış. Ozanın özel yaşamından alınan öğeler; anasına, üvey babasına bakışı; yazınla, şiirle, görsel sanatlarla ilişkileri; kadına beslediği duygular, yarı varoluşçu, yarı ruhçözümcü bir yaklaşımla incelenmiş. Bir yerde şöyle diyor Sartte, Baudelaire için: "Keskin bir bakışın delip geçemediği tek bir apansız bilinç yoktur onda. Bizim gibi kişilere, bir evi ya da ağacı görmek yetiyor; onları incelemeye pek daldığımızdan, kendimizi unutup gidiyoruz. Baudelaire kendini hiçbir zaman unutmayan adamdır. Görürken de bakar kendine o, baktığını görmek için bakar; kendi ağaç ve ev bilincidir onun gözlediği, nesneler ona ancak bu bilinç aracılığıyla, sanki onları bir cep dürbününden görüyormuş gibi, daha solgun, daha küçük, daha az dokunaklı görünürler." Gerçekten benzersiz bir kişiliğin — ya da Sartte'ın inancına göre, "kişiliğin özgür seçimle oluşturduğu yazgının" çarpıcı bir anlatımı.