^{#smrgKİTABEVİ} Bir Güzellik Öyküsü: Ayna Ayna, Güzel Ayna... -

Yaratılış'tan güzelliğin melek Azazel'den kalma bir sanat olduğu söylenir. O, Havva'nın günahından sonra kadınlara “gözlerinin çevresine sürme çekmeyi” öğretmiştir. Ölçütleri, inançları, ahlakı, uygulamları dönem dönem değişen bir sanattı bu. Mısır'dan banyolarla merhemler, düzgünün ve rengin ortaya çıkışı, Roma'daki çekicilik düşkünlüğü, kırmızıyla beyazın zorbalığı; Hıristiyanlığın ilk döneminde yeniden göze giren sadelik...

Yaygın güneş yanığı modası Büyük olasılıkla Coco Chanel'in önayak olduğu (1922), şemsiyenin, eldivenlerin, şapkanın ve uzun giysilerden vazgeçme akımı cildi açığa çıkararak bir parçanın uyandırdığı cinsel dürtüleri bir yana bırakan yeni bir kösnüllük ortaya çıkarır. Güneş yanığı kadının binyıllık solgunluğunun pabucunu dama atar, cilalı tırnaklar eldivenin yerini alır (1930), saçlar yontularınkini andırır. Kadınlar 1925'e doğru güneşin yararlarını, aynı zamanda da onun cilde kazandırdığı canlı renklerin güzelliğini keşfederler. Güneşte kalmanın tehlikeleri kısa zamanda öğrenilse de, doğanın, ritmik jimnastiğin ve açık havada yapılan sporların insana kazandırdığı güneş yanığı çılgınlığından vazgeçilmez. Güneş yanığı farniente'yi, yazlıkta hiçbir şey yapmadan oturmayı, insanın kendine, sağlığına, gelişimine özen göstermesini meşrulaştırır ve tunç rengi, baharatlı ekmek ve çikolata rengi tenin sevilmesini sağlar, bu koyu renkler Sömürge İmparatorluğu'nun egzotik Venüslerini anımsatır.

Dominique Paquet'nin hazırladığı YKY Genel Kültür Dizisi'nden çıkan bu kitap, Antikçağdan beri kadını, erkeği her insanın doğaya ve dolayısıyla karşı cinse karşı baş tacı ettiği güzelliğe ışık tutuyor.