^{#smrgKİTABEVİ} Divan-ı Atayi -

Ivaz Paşa Oğlu Atâyî'nin divanı Üzeyir ASLAN tarafından yayıma hazırlanarak Dîvân-ı Atâyî adıyla Türk Dil Kurumunun 1276. yayını olarak edebiyat araştırmacılarının hizmetine sunuldu. Asıl adı Ahi olan Ivaz Paşa Oğlu Atâyî, Edirne doğumludur. Birçok tezkirede hayatı ve şairliği hakkında bilgi bulunmaktadır. Tezkire müelliflerine göre XV. yüzyılın Şeyhî'den sonraki en iyi şairi Atâyî'dir.

Divan şiirinde nazirecilik yaygın bir gelenektir. Şairler başka şairlerin şiirlerini konu, vezin bakımından taklit eden şiirler yazmıştır. Bu geleneği sürdüren Atâyî de Hâfız-ı Şîrâzî, Şeyhî, Nesîmî, Ahmedî, Elvân Çelebi'nin 17 şiirini tanzir etmiş, yani onlara benzer şiirler yazmıştır. Bunun yanında Atâyî'nin gazelleri de pek çok şair tarafından tanzir edilmiştir. Ahmed Paşa, Âhî, Cefâyî, Sa'dî-yi Şîrâzî, Visâlî, Tâcizâde Ca'fer Çelebi onun şiirlerinden bazılarını tanzir etmiştir. Atâyî, şiirlerinde kendi şiirini “garrâ”, “nâzük, “şîrîn, “rengîn ü ter” ıstılahlarıyla tavsif eder.

Atâyî'nin bilinen tek eseri divanıdır. Atâyî şimdiki bilgiler ışığında Osmanlı şairleri arasında tuyuğ yazan en eski şairlerden birisidir. Türk edebiyatında Seyyid Nesîmî, Kadı Burhaneddin'den sonra üçüncü tuyuğ şairidir. O aynı zamanda Osmanlı şiirinde darbımesel kullanan ilk şairlerdendir.