^#smrgSAHAF Federico Sanchez'in Özyaşamöyküsü -

Sanchez, Bohemya krallarının eski şatosundaki salonun duvarları arasında "Parti dışında ve partiye karşı haklı olmaktansa, partiyle birlikte, parti içinde yanılmak evlâdır'' cümlesinin yankılandığını zanneder. İspanyol Komünist Partisi'nin iki merkez komite üyesi eğer nedamet getirmezlerse partiden -Parti'den- uzaklaştırılacaklarını öğrenmek üzere diğer yoldaşların ve efsanevî Büyük Şefin huzurundadır. İki üyeden Federico Sanchez "ihanete uğramış inançlarla, sınıfa değil klana özgü bir dayanışmanın kesin ve yabancılaştırıcı buyruklarına bir ceset gibi itaat ederek geçirilmiş bunca yıl" gerçekten ne hissettiğini sormak istediği La Pasi-onaria'nın gözlerine bakarak, parti içindeki geçmişini hafızasında tazelemeye koyulur. Bu hatırlama ya da aktif unutma sırasında nasıl bir militan olduğunu, merkez komite üyeliğine gelişini muhakeme eder; iç savaş sonrası İspanya'nın tarihini, ihaneti, İKP'nin gayrıresmi tarihinin bir dönemini, kendini feda etmeye hazır militanları ve reelpolitiğe sığınmış yöneticileri, sadece Stalin değil binlerce Stalincik üreten totaliter bir sosyalizm anlayışını büyük bir edebiyatçının kalemiyle hesaplaşmaya çağırır. Elbette kendi vicdanıyla da hesaplaşmayı ihmal etmeden...

Jorge Semprün'un gerçek hayatının bir dönemine, yani yasadışı Federico Sanchez olduğu döneme ait hatıraları, sadece bir özyaşamöyküsü değil, aynı zamanda dünyayı ve sosyalizmi yalnızca Parti'nin doğrularından ve çeşitli buyruklardan ibaret zanneden "makinelere" karşı edebî bir meydan okuyuştur. (Arka kapaktan)