^#smrgSAHAF Feleğin Bir Kuşu Var -

Düğün yerinden kovulan Kel Aziz, bekleme salonuna geldi. Tatvan yönüne gidecek olan ikindi postasını sessiz sedasız bekleyen yoksul köylüler vardı salonda. Posta gecikmişti. Kadınların tümü, erkeklerinse çoğu Türkçe bilmiyordu. Muş'un çarşısından aldıkları öteberileri vardı torbalarında. Genç-yaşlı erkeklerin neredeyse tümü kasketliydi. Birbirleriyle dövüşürken son derece acımasız olan bu adamlar, Türkçe bilen herkese karşı korkuyla karışık saygılıydılar. Kadınların çoğu kumral ve sarışındı. Renk renk giysiler içindeydiler; başlannda beyaz, ya da renkli ince yazmalan vardı.

Kel Aziz soğuk kaloriferlerden birine yaslanmış Türkçe bir türkü söylüyordu, ilginin odağına oturdu yeniden. Türküyü uzattıkça ilgi dağılıyordu. Bu kez de başındaki kasketi çıkarıp yere vurarak, "ben sana hayranım Aziz!" Diye bağırıyordu. (Arka kapak)