^#smrgSAHAF Gölde Fırtına -

Üvey annem babamın dönmesini beklerken, bir yandan da bize eziyet etmeye devam ediyordu. Ama aylar geçmesine rağmen babam gelmiyordu. Arada bir otobüs şoförleriyle yolladığı paraları alıyorduk. Aycan yeni kardeşimin hizmetçisi olmuştu; ben de üvey dedemin ahırını temizleme ve hayvanlara bakma görevini üstlenmiştim. İki kız kardeş bu şehirde yapayalnızdık. Ne bizi bir tanıyan ne de halimize acıyan vardı: Yeşim ve Cihan. Cihan'ın unutamadığı Nujîn'i ise anlatamam. “Ben insanın yüreğini göle benzetiyorum” diyordu Nujîn. Cihan öldüğü yer bir göl kıyısıydı. Gölde fırtına kopuyordu ve kimse yoktu. (Arka kapaktan)