^{#smrgKİTABEVİ} Hasta Öyküler ve Kulağakaçan -

Bir kızım var. Annemin beni çok sevdiği gibi seviyorum onu. Herkesten, her şeyden koruyup kolluyorum. Babası kim bilmiyorum. Bilmem ne teyze biliyor. Ama bilmemek daha iyi... Kızımın saçları çok güzel. Sokakta çocuklar saçlarını çekiyor. Telleri birbirine dolanıyor. Önüme oturtup tarıyorum; acıtmadan. Diplerinden deniz kokusu yayılıyor...Varsayalım güneş batıyor, sene bilmem kaç. Üç masalı bir meyhane var ileride… Rüzgâr, sokağın dar girişinde kalakalmış. Sokaktan çocuk sesleri geliyor, cızırtıları evlere doluyor. Korna sesleri, uzun kısa. Güveler şehri istila ediyor. Kırt kırt. Bütün elbiselerin potu var. Kırt kırt. Herkes kendi kuyusunda kayboluyor, kendi kuyusundan zuhur ediyor.

Gökçe Bezirgan, ince bir koyuluk anlatıyor, sızım sızım. Kader varsa eğer acıdan besleniyor muhakkak.

Hasta Öyküler ve Kulağakaçan, biri Yaşar Nabi Nayır Ödülü almış iki öykü destesini birleştiriyor. Kaderi anlamak için masumiyet gerekiyor.

YAZAR Gökçe Bezirgan 1982 yılında Adapazarı'nın Geyve ilçesinde doğdu. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo-Tv-Sinema Bölümü'nden 2004 yılında mezun oldu. 2012 yılında “Hasta Öyküler” ile Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü'nü aldı. Öyküleri Dünyanın Öyküsü, Varlık, Sarnıç ve İzafi dergilerinde yayımlandı.