^#smrgSAHAF Her Şeyin Bittiği Yerden -

"Sami Dündar diye biri var. Tanımalısın. Bir kitap yazmayı düşünüyor. Ama bu işi ancak sen kıvırırsın" demişti Cem Mumcu. Neyi kıvırmam gerektiğini de açıklamıştı tabii ardından. "Depremde göçük altında kaldığı anları yazmak onun için kolay değil. Bir formül bul. işini kolaylaştır Hande." Bu bir deprem kitabı mıydı? Depremde göçük altında kalıp kurtulmayı başarmış birinin başından geçenlerle mi ilgiliydi? Karşımda bir nevi "Deprem Dede" mi bulacaktım.

İlk görüşmelerimden önce genellikle hazırlık yaparını. Kiminle karşı karşıya olduğumu doğru kavrarsam işi kolaylaştıracağımı. hem de karşımdakine saygı göstermiş olacağıma inanırını. Bu kez elimin altında fazla bilgi yoktu. Google'da search etmekten başka bir şey gelmedi aklıma. Karşıma "Noel Baba" Sami Dündar çıktı. Neyse ki Cem Bey'in bana fısıldadıkları vardı, sadece "Noel Baba" olmadığını biliyordum en azından. "Nasılsa ne olduğunu da öğrenirim" dedim. Ama bunun o kadar da kolay olmadığını bilmiyordum.

Tanıştık.

O sıralarda "İnsan Ne İster?". Kapitalizmin Arka Sokakları", "Son Mesaj" adlı kitap dosyalarını son haline getirmiş sayılırdı. "Kabul Edilmemiş Teklifler" ve bir şiir kitabı olan "Buse-i Nağıne"nin de üzerinde çalışıyordu.

Bundan sonrasını kısaca özetlemeliyim:

O anlattı. Ben dinledim. O ağladı. Ben ağladım. 0 yazdı. Ben okudum. Şaşırdım. Merak ettim. Duygulandım. Üzüldüm. Sevindim. Her şey...

Yetmedi. başkaları da onun hakkında yazdı. Ben okudum. Yine her şey...

Sadece "editör ya da yayına hazırlayan" olarak kalmadığını. kalmayacağım bir kitap daha çıkmış oldu. Sadece depremi ya da bir kişiyi anlatmayan bir kitap. Dinleyene çok şey anlatan. Görene çok şey gösteren. Her şey ...

Her Şeyin Bittiği Yerden ne başlar? - Hande Şarman (Sunuştan)