İbn Sina'nın eserleri Ortaçağ Latin Avrupa'sında XII. XIII. yüzyılda tercüme edilen eserlerin-başında yer alır. Özellikle Toledo'da tercümeleri yapılan eserleri daha sonra Batı Üniversitelerinin temel ders kitapları haline gelmiş ve uzun süre okutulmuştur. Latinceye en derli toplu tercümesi İspanyalı Jean tarafından yapılmıştır. Literatürlerde bu kişinin adı bazen Johannus Hispalensis, bazen da İbn Davud olarak geçer. İlk tercüme ettiği eser, Toledo Üniversitesinin ruhanî lideri Raymond'un teküfi üzerine Gundussalinus'la beraber yaptığı, İbn Sina'nın "Nefs" adlı kitabının tercümesidir. Yine aynı kişi, Şifâ'nın fizik ve Metafizik'e ait kısımlarının tercümesinden ibaret bir koleksiyonu Latince'ye çevirerek "Opera" adıyla neşretti. Venedikte üç kez basıldı. (1495, 1500, 1508). Daha sonra İbn Sînâ'nın Mantık'ı Latince'den Fransızca'ya Vathier tarafından tercüme edildi ve Paris'te yayınlandı (1658). Dominique Gundussalinus, Necat'in Metafizik'ini ve "Hikmet ve Tabiat Felsefesine ait Dokuz Risaleyi" Latince'ye tercüme etti. Bunun yanı sıra Gundussalinus, İbn Sina'nın "Gökyüzü ve Kainat" adlı eserini yeniden Latince'ye tercüme etmiş ve Şifâ'nın tercümesini yaparak "Sufficientia" adını koymuştur.
Cremonensis de İbn Sina'dan bazı tercümeler yapmıştır. Özellikle onun "Tıbbın Kanunu" adlı eserini Latince'ye tercüme etmiştir. İbn Sînâ'nın bu eseri defalarca Latince'ye tercüme edilmiş ve yayınlanmıştır. Osmanlılarda henüz matbaa yokken, 1593'te İtalya'da Arap harfleriyle basılmıştır. "Kanun", matbaanın icadına müteakip İncil'den sonra en fazla basılan kitap unvanını almıştır. (Önsöz'den)
