^{#smrgKİTABEVİ} İkonoloji: İmaj, Metin, İdeoloji -

Son zamanlarda, insan geninin (kısmen) şifresinin çözülmesi ve ilk memeli hayvan klonlamasıyla birlikte biyolojide bir devrim gerçekleşti. İnsanı yeniden üretecek klonlama ihtimali artık teknolojinin ufkunda ve bu ihtimal imajlar/sûretler-yapma konusundaki geleneksel tabuların birçoğunu, en etkili ve en kafa karıştırıcı şekilde - sunî bir hayat yaratma formunda- yeniden uyandırdı. Hayat formlarını kopyalama ve kendi imajımızda canlı organizmalar yaratma fikri, bilim-kurgu cyborg'undan robota, Frankenstein tahkiyesine, Golem'e, bizatihi Adem'in "Tanrı imajında ve sûretinde" kırmızı balçıktan yaratıldığı ve hayat nefesi aldığı yolundaki Kitab-ı Mukaddes hikâyesine kadar mitler ve destanlarda müjdesi verilen bir ihtimali gündeme getirdi.

[İkonoloji'de] denediğim "söz ile imajı" yalnızca semiyotik, formel analiz değil, aynı zamanda tarihî ve ideolojik kontekstüalize etmeyi gerektiren farklı bir teorik problem olarak ele alma fikri, birçok alanda yüksek düzeyde verimli olmuştur. İmajı/sûreti kuşatan endişeler kümesi (ikonofobi, putkırıcılık, putperestlik, fetişizm ve Musevilik, Hıristiyanlık ve İslam'daki oyma putlar/imajlar yasağı), 1980'lerde pek ortada olmayan bir "dine dönüşün karakterize ettiği bir çağda imaj incelemesi, merkezî ilgi haline gelmiştir. Keza, "ideoloji eleştirisinin" bir "putkırıcılık retoriği" olarak eleştirisinin, kendi ideolojik yanılmazlığından medet uman bir mistisizminden arındırıcı eleştirinin ihtiraslarını yola getirdiğini düşünüyorum. (Arka kapaktan)