^#smrgSAHAF Kalpazanlar ve Eleştirmenler: Batı Tarihçiliğinde Yaratıcılık ve Sahtekârlık - 1998

“Bir zamanlar Çinli bir eleştirmen, bunları yaratanlar öldükten yüzyıllar sonra, hakiki eserlerle gerçek eserlerini ayırmanın imkânsızlığından doğan kederini dile getirmişti: "Eskiler artık gittiler ve onları sorgulamak için öbür dünyadan geri getirmemize imkân yok. Bir yandan bu konuda kavga-gürültü-münakaşa ederken, boşa çaba harcamaksızın ve hata yapmadan, hakikate nasıl ulaşacağız?”

Tarihte, kalp para kadar kalp metin de üretilmiştir. Belirli bir iktidara meşruiyet sağlamak, belirli bir kültüre ayrıcalık tanımak ya da bir topluluğa geçmiş yaratmak için "bulunuverilen" belgeler, kitaplar vardır. Bu kitaplar, nedense, bilinmedik dillerde yazılmış, tarihin köşelerine sıkışmış kütüphanelerde unutulmuş ve yine nedense, bazı alimler tarafından, gerektiğinde, "keşfedilivermişlerdir". Ulvi amaçlara hizmet eden kalpazanların yanı sıra, bireysel, tamamen maddi amaçlara hizmet edenler de vardır: Mesleğinde yükselmek isteyenler gibi. Beri yanda da bu metinleri, bu kitapları, bu belgeleri masaya yatıran bilginler, dilciler, alimler bulunur. Belgelerin kalp olduğunu tescil etmeye çalışır, bunun için de ayrıntılı yöntemler geliştirirler.

Grafton, kitabında bizi ayrıksı olduğu kadar büyüleyici de olan büyük metin kalpazanlıklarının tarihine götürüyor. Erasmus'tan Chatterton'a, namuslu kalpazandan namussuzuna, bu kavramların nasıl anlam kaymasına uğradığını da göstererek, bizi sıradışı dehalarla tanıştırıyor. Bu süreci anlatırken, özellikle Casaubon, Scaliger gibi yazarlar aracılığıyla, tarihsel metinlerini özgünlüğü, eskiliği, geçerliliği üzerine geliştirilmiş araştırma yöntemlerinin ana gelişme evrelerini gösteriyor. Tarihin, geçmişin bilgisinden bir bilim olmaya doğru tutkulu ilerleyişi hakikat ve gerçeklik üzerine soruları da barındırıyor. Bazı kalp metinlerin gerçek olduğuna bir zamanlar kalben inanılmıştı. Peki, şimdiki gerçek ne?