“Belki de bir hiçim ben. Kitabı da bir hiç olduğum için yazdım. İşte duyun, görün beni demek için. Kendinden emin olanların kitap yazmaya ihtiyaç duymamalarını daha şu an, sizi arayıp aramama arasında bocalarken öğrendim. Eksik insan kitap yazar. Kafka'nın konu ettiği türden bütün kahramanların kitaplarının olmaması da (hepsi de bir hiç olduğu duygusuyla yaşadığı halde) hiçbir biçimde şaşırtıcı değildir. Onlar da kitap yazmayarak hiçliklerini dışa vururlar.
“İşe yaramazın tekiyim duygusuyla kendimi geğiren çoğunluğun dışına fırlatmak istediğimde, kitabımın ilk cümlesini karalamak üzereydim. Sonra o ilk cümleyi belki de elli kez değiştirdim. Yazarlar kitaplarının ilk cümlesine bir parça afyon karıştırırlar. Bu aslında kitabı eline alanı daha en başta bayıltıp ırzına geçmek gibi bir şeydir. Okurun gözüne aldatıcı, sahte bir ışık tutup, okumuş kitaplardan arta kalan çöp yığınını, şahane eser diye herkese yedirmeye kalkışmanın günahına kim bilir belki ben de girdim.”
