^#smrgSAHAF Nef'i - 1986

Asıl adı Ömer olan Nef'î 1572 yılında Hasankale'de (Erzurum) doğmuştur. Medrese eğitimi görmüş olup, çağının edebiyat geleneğine uygun olarak İran ve Arap edebiyatını öğrenmiştir. Hafız ve Sadi gibi eski İran şairlerini incelemiştir. I. Ahmet zamanında İstanbul'a gelmiş, kısa bir sürede edebiyat çevrelerinin ilgisini çekmiş ve I. Ahmet ve IV. Murat tarafından tutulmuş, İstanbul ve Edirne'de görevlerde bulunmuştur.

IV. Murat'a bir daha hiciv yazmayacağına dair verdiği sözü tutmaması ve Vezir Bayram Paşa'nın hakkında yazdığı bir hicviye yüzünden sarayın odunluğunda kementle boğdurulmuş ve cesedi denize atılmıştır (1635).

Türkçe ve Farsça birer divanı, Sihâm-i Kaza (Kader Okları) adlı bir hiciv eseri olan Nef'î, divan edebiyatımızın en büyük Övgü ve yergi şairidir. Özellikle kaside alanında üstün başarı sağlamıştır. Kasidelerinin başlangıç bölümlerinde ses uyumu, coşkun söyleyişler, anlamdan çok gür sese önem veren bir deyiş özelliği görülür. Nef'î için şiirin başlıca ilkesi uyumdur. Bu yüzden ses, beyitlerin dışına taşarak şiirin bütününe yayılır. Beyitleri birbirine bağlayan kafiyeler yüksek sesle söylenecek niteliktedir. Eski edebiyat sanalları içinde en çok "beyan" ve "mübalağa"yı kullanır. Söz hazinesi çağdaşlarına göre zengin ve renklidir. Dili çok akıcı, söyleyişleri inişli çıkışlıdır. Şiirlerinde, ilk okuyuşta insanı çeken, heyecanlandıran sürekli ses dalgalanmaları, çalkantılar, kesintiye uğramayan ses akışları duyulur. Gazel türünde de başarılı örnekler vermiştir.

Prof. Dr. Abdülkadir Karahan'ın hazırladığı bu kitap, Nef'î'yi hayatı, kişiliği ve eserleriyle geniş okuyucu kitlelerine tanıtmaktadır. (Arka kapaktan)