Çorum ağzı, örnek İstanbul konuşmasından önemli ayrılıklar gösterir. Çünkü, her yörenin çok eskiden beri konuştuğu, kendine özgü bir konuşma dili vardır. Bu özelliklere sive, ağız gibi adlar verilir.
Şive ile ağız anlamdaş sözcükler değildir. Şive, bir bölge ya da yörede yazı dilindeki sözcüklerin bozularak o yörenin özelliğine uygun seslendirilmesidir. örneğin, "geliyorum" yerine "geliyom" denmesi sive özelliğidir. Her yöre ağzının ayrı bir söz dağarcığı vardır. Konuşma dilinde daha çok bu sözler kullanılır. 'Ayrıca, tümce kuruluşunda, düşüncelerin anlatımında da kendine özgü özellikler, ayrıcalıklar bulunur. Sözgelimi, merdivene "badar, pencereye "toplu" denmesi; "Gel oturalım" tümcesinin "Gel heeri! Ecik oturalık" biçiminde söylenmesi ağız özelliğidir (Kerman, 1997 : 7-8).
Çorum ağzında, ses bilgisi bakımdan bugünkü İstanbul ağzına uymayan çok sayıda sözcük vardır. Bu sözcükleri ait oldukları gruplarda toplayarak köklerde, eklerde, eylemlerde göze çarpan özelliklerini görmek mümkündür.
Çorum ağzı, örnek İstanbul konuşmasından önemli ayrılıklar gösterir. Çünkü, her yörenin çok eskiden beri konuştuğu, kendine özgü bir konuşma dili vardır. Bu özelliklere sive, ağız gibi adlar verilir.
Şive ile ağız anlamdaş sözcükler değildir. Şive, bir bölge ya da yörede yazı dilindeki sözcüklerin bozularak o yörenin özelliğine uygun seslendirilmesidir. örneğin, "geliyorum" yerine "geliyom" denmesi sive özelliğidir. Her yöre ağzının ayrı bir söz dağarcığı vardır. Konuşma dilinde daha çok bu sözler kullanılır. 'Ayrıca, tümce kuruluşunda, düşüncelerin anlatımında da kendine özgü özellikler, ayrıcalıklar bulunur. Sözgelimi, merdivene "badar, pencereye "toplu" denmesi; "Gel oturalım" tümcesinin "Gel heeri! Ecik oturalık" biçiminde söylenmesi ağız özelliğidir (Kerman, 1997 : 7-8).
Çorum ağzında, ses bilgisi bakımdan bugünkü İstanbul ağzına uymayan çok sayıda sözcük vardır. Bu sözcükleri ait oldukları gruplarda toplayarak köklerde, eklerde, eylemlerde göze çarpan özelliklerini görmek mümkündür.