^#smrgSAHAF Puslu Ada - 2002

Eleştirmen, anlayan insandır; öyle olduğu için kendi dışındaki dünyayı dinlemeye eğilir. Yıllar içinde karşısına gelen yapıtı anlama eğitiminden geçmiştir. Yapıtın ardında duran insanın bugün içinde yıprandığımız yozlaşmanın gölgesini seçmesi de olasıdır elbette. Gene de eleştiri, yapıt ile yazarı birbirinden ayrı tutmaya özen gösterir. Asıl olan, edebiyatın kendi iç değerlerinden ve insanın yarattığı dünyadan kopmaması. Bu bağı sağlam tuttuğu sürece, edebiyatın geleceği de değerlerinden yana, er geç bükülür. Orada yalnızlıktan korkulmaz. Pus ancak böyle dağılabilir... - Semih Gümüş