“Teröre karşı savaş”ın başlamasından bu yana Batının emperyal stratejileri için İsrail giderek daha önemli hale gelmiş ve bu stratejiler Filistinlilere karşı politikalarında olmadığı kadar agresifleşmiştir. Bu gelişmenin önemli ideolojik silahı protestoları ve muhalefeti susturmak için kullanılan iki yüzlü ve haksız “anti-Semitizm” suçlamaları olmuştur. Tarihsel nedenlerden dolayı, bu taktik en güçlü bir şekilde Fransa'da hayata geçiyor.
Alain Badiou ve Eric Hazan İsrail devletini eleştirenleri ezmek için kullanılan “anti-Semitizm her yerde” iddialarını çürütürken Slavoj Zizek anti-Semitizmin gelişmesine, birçok tarihsel değişimlere rağmen varlığını nasıl sürdürdüğüne, günümüzde en uç noktasına vardığı “Siyonist anti-Semitizm”e kadar varan çehrelerine bakıyor: “Bugün vahşi anti-Semitizm örnekleri bulmak için Arap propagadanlarına bakmaya lüzum yok, zira fanatik Siyonistler bu işi lâyığıyla ifa ediyor. Yahudilerden nefret edenler asıl onlar; ‘aklın kamusal kullanımı'na sadık kalanlara saldırırken acımasızca dalga geçtikleri şey Yahudi olmanın en kıymetli boyutudur.”
