^#smrgSAHAF Barış Sarıbaş - Ekrem Kahraman - 2004

Barış Sarıbaş, Ekrem Kahraman ismi ile 1996 yılında Kütahya Anadolu Güzel Sanatlar Lisesi'nde henüz 17 yaşında bir öğrenciyken karşılaştı. Okul kütüphanesinde bulduğu Ekrem Kahraman kitabı onu derinden etkiledi. Uzun süre sanatçıya ulaşmaya çalıştı fakat başaramadı. Liseden mezun olduktan sonra Eskişehir Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Resim Bölümü'ne giren Sarıbaş, Palet Sanat Galerisi'ndeki sergisi nedeniyle Eskişehir'e gelen Kahraman ile tanıştı ve ilişkisini bir daha koparmadı. Artık Kahraman nerede, hangi şehirde sergi açsa oraya gidecek, gidemediği zamanlarda ise her hafta birkaç kez olmak üzere telefonla sohbet ederek birlikte dostluklarını geliştireceklerdir. Kahraman'ın da önerisiyle bir süre sonra Barış, Eskişehir'i terk ederek Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü'ne gelecektir. İstanbul'da Ekrem Kahramanla aralarındaki dostluk ilişkisi giderek birlikte çalışma biçimine dönüşecek, artık birbirlerine hem iki arkadaş, dost, hem baba-oğul kadar yakınlaşacaklardır.Bütün okul sürecinde Sarıbaş, Ekrem Kahraman'ın atölyesinde onun en yakınında bulunan iki asistanından birisi olarak çalıştı, hayatında ve çevresinde sürekli olarak yer aldı. Bazen çırak, bazen kalfa, bazen asistan, bazen ustaydı. En önemlisi, Barış her zaman onun sanatçı tutumunun öğrencisi ve mücadele arkadaşı oldu.

Bu sergi, 2001 yılında Ekrem Kahraman'ın İstanbul Atatürk Kültür Merkezi'ndeki "Ülkemi Geri İstiyorum" sergisinin yol açtığı sonuçların da etkisiyle Barış Sarıbaş ve Ekrem Kahraman tarafından birlikte tasarlandı. Kahraman'a göre Sarıbaş artık bir ustaydı ve bu ustalık mutlaka birlikte gerçekleştirilecek büyük bir sergi projesiyle belgelenmeliydi. Madem ki Barış, Kahraman'a Plastik Sanatlar alanında örneğine pek rastlanmayan bir cesaret ve değer bilirlikle "Ustam" demişti, öyleyse "usta" da yılların yılmaz, çalışkan, vefalı, hak eden, "kalfa"sına "el verme"liydi.

Kahraman ve Sarıbaş'ın bu sergide yer alan resimlerinin ortak içeriği "ovalar" ve "dağlar" özgür ve bağımsız bir ülkeyi işaret etmesinin yanı sıra aynı zamanda onların birlikte savundukları sanat tutumunun da temel ifadesi durumunda. Çünkü ovalar çalışma ve üretimi, dağlar ise hem özgürlüğü hem de başkaldırı ve karşı duruşu simgeliyor. (Kitaptan)