^{#smrgKİTABEVİ} Behcetü'l Esrar'ın İlk Türkçe Manzum Tercümesi : Abdülkadir Geylanî'nin Menkıbeleri - Kenzü'l-Menâkıb ve Remzü'l-Mevâhib - 2024

XIII. yüzyılda Ali b. Yûsuf Şattannûfî tarafından Mısır'da kaleme alınan eser, Abdülkadir Geylânî'nin haza kademi ‘ala rakabeti külli veliyillah (İşbu ayağım tüm Allah dostlarının boyunları üzerindedir) sözü etrafında dönemin sûfî ricâlinin rivayetleriyle Abdülkadir Geylânî'nin menkıbeleri, kerametleri, tasavvufî görüşlerini ve dönemindeki meşhur sûfîlerin menkıbelerini ve hikmetli sözlerini ihtiva etmektedir. Eser, Abdülkadir Geylânî'nin evladı, döneminin sufi şahsiyetleri ve Bağdat'taki tasavvufî çevrelerden bahsetmesi sebebiyle hem tasavvuf tarihi hem de Kadirîlik için önemli bir kaynaktır.

Kitap, Osmanlı döneminde birçok kez Türkçe'ye tercüme edilen Behcetü'l-Esrâr'ın XVI. yüzyılda Konya'da yaşamış Kadirî şeyhi bir babanın oğlu ve müridi olan, Ahdî'nin Gülşenü'ş-Şuarâ'sında “Muhyî-i Konevî” ismiyle zikrettiği Konyalı Muhyî'nin Kenzü'l-Menâkıb ve Remzü'l-Mevâhib ismiyle mesnevi nazım biçiminde müntehab şeklinde yapılan manzum Türkçe tercümesidir.

Menâkıbnâme türü, tercüme geleneği, Türk dili ve edebî geleneğinin kesiştiği bir alanda bulunan Muhyî'nin Kenzü'l-Menâkıb ve Remzü'l-Mevâhib'i bağlı bulunduğu her gelenekten ayrı bir iz taşır. Bu izlerin takip edilmesi neticesinde ortaya çıkan bu çalışma vesilesiyle, menâkıbnâme geleneğinde önemli bir yere hâiz olan Behcetü'l-Esrâr hakkında yapılacak çalışmalara naçizane bir katkı sağlanması temenni edilmektedir.