^#smrgSAHAF Beyaz Güller -

Namık, kadının üzerinden henüz doğruluyordu. Gülseren'in bilhassa dikkatine çarpan, kocasının elleri oldu. Biraz evvel boynuna gerdanlığı takarken parmaklarını öptüğü o eller, sanatkâr ellerine benzeyen ince, uzun eller... Yüzü siyah saçlarıyla örtülü, cansız yatan meçhul kadının boğazından henüz çözülmüştü bu eller... Namık, titreyen parmaklarını gerdi. Baktı, parmaklarına baktı. Sonra elinin tersini alnından geçirdi. Rugan ayakkabılarının burnuyla kadını dürttü, sarstı. Tekrar tekrar sarstı. Ve emin olmak istedi: Ona doğru yine eğildi. Saçlarından yakalayıp kadının başını kaldırdı, tekrar bıraktı. Bu baş tok bir ses çıkararak halının üstüne düştü.

Namık, nerede, ne yaptığını, ne ettiğini idrâk etmek ister gibi etrafına bakındı. Sonra mukaddere razı olmuşçasına başını salladı. Yukarıdan gelen su sesini dinledi. (Kitaptan)