^#smrgSAHAF Cinnet Yurdum - 2003

“...Ülke kendi insanlarını yiyen tünellerden geçmekteydi. Yağlı gövdeler, haris iştahlarıyla yüzlerine yapıştırdıkları sahte tebessümlerle, aynılaştırma ayinlerine katılıyordu. Eylül, morarmış göz altlarında bacak arasına sıkışırken, egemenlik kayıtsız şartsız kalça kontrolüne girmekteydi. Zaman, süratle cilalı adam zamanına eviriliyor, insan çöpe dönüşüyordu.

Yumuşayan çiğ etin çemen tadı bulaşmış pastırma unutkanlığında, unutmak imha etmektir mırıldanmasında, kaderin bileğini bükmek ve ekmeğe karanfil ekmek için, harmanlarını yaka yaka, karanlıkta geleceğin kandilini taşıya taşıya on üçüncü ay yirmi beşinci saat peşinde, kocaman çocuk çehresi taşımaktan yorgun, unutulmuş bir acıya dönüşüyordun...''