Yeni
#smrgKİTABEVİ Dellalzade İsmail Efendi'nin Musiki Anlayışı - 2024
Editör:
Derya Karaburun Doğan
Kondisyon:
Yeni
Sunuş / Önsöz / Sonsöz / Giriş:
Basıldığı Matbaa:
Dizi Adı:
ISBN-10:
6253921613
Kargoya Teslim Süresi:
3&6
Hazırlayan:
Cilt:
Amerikan Cilt
Boyut:
16x24
Sayfa Sayısı:
334
Basım Yeri:
İstanbul
Baskı:
1
Basım Tarihi:
2024
Kapak Türü:
Karton Kapak
Kağıt Türü:
Enso
Dili:
Türkçe
Kategori:
indirimli
285,00
Taksitli fiyat:
9 x 34,83
Havale/EFT ile:
278,16
Siparişiniz 3&6 iş günü arasında kargoda
1199228795
615690
https://www.simurgkitabevi.com/dellalzade-ismail-efendinin-musiki-anlayisi-2024
Dellalzade İsmail Efendi'nin Musiki Anlayışı - 2024 #smrgKİTABEVİ
285.00
“İstanbul Fatih'te Sarıgüzel mahallesinde doğdu. Saray dellâllarından Mustafa Ağa'nın oğludur. Küçük yaşta güzel sesi ve mûsikiye olan kabiliyetiyle dikkati çekti. İlk öğreniminden sonra Hamâmîzâde İsmâil Dede'nin derslerine devam etti. Hocasının yardımı ile çavuş mülâzımı sıfatıyla saray fasıl heyetine katıldı (1816). Ayrıca Enderûn-ı Hümâyun'da dönemin önemli mûsikişinaslarından ders alarak kendini yetiştirdi.
Babasının vefatı üzerine “serheng-i şehriyârî” unvanıyla saray müezzinleri arasına girdi (1823). İki yıl sonra saraydan ayrılmak zorunda kalan İsmâil Efendi, Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması sırasındaki olaylar esnasında halkı ve hatta zorbaları padişahın sancağı altına toplanmaya çağırdığından “musâhib-i şehriyârî” olarak tekrar saraya alındı. 1847'de Beşiktaş'taki Muzıka-yi Hümâyun'un hânende kısmı muallimliğine tayin edildi. Bu arada haftada bir gün Enderun'daki görevini de sürdürdü. 1862'de Çilingirzâde Ahmed Ağa'nın ölümü üzerine saray başmüezzinliğine getirildi. Nişantaşı'ndaki evinde vefat eden İsmâil Efendi, Yahyâ Efendi Dergâhı hazîresine defnedildi.
Türk mûsikisinde klasik tarzın son bestekârlarından olan Dellâlzâde İsmâil Efendi, hânendelik konusunda da hocası İsmâil Dede'nin vârisi olarak tanınır. Bestelerinde hocasının üslûbu açıkça hissedilmekle birlikte eserlerinde ondan aldığı ilhamla yepyeni bir mûsiki anlayışı ortaya koymuştur. Kendine mahsus bir melodik yapının ürünü olan eserlerindeki pek alışılmamış makam geçkileri ve özellikle meyanlardaki ses örgüsü Dellâlzâde'nin bestekârlığının bir diğer yönünü oluşturur. Din dışı mûsiki alanında peşrev, saz semâisi, kâr, murabba, semâi ve şarkı formundaki besteleri klasik üslûbun mükemmel örnekleri arasında yer alır. Bu eserlerden ancak doksan kadarının notaları zamanımıza ulaşabilmiştir. Âhenkli bir ses örgüsüyle işlenen yegâh faslı Türk mûsikisinin şaheserlerinden sayılır. Yegâh makamında hiç eseri bulunmayan Zekâi Dede'ye bu makamda neden eser bestelemediği sorulduğunda, Dellâlzâde'nin eserleri varken bu makamda bir şey yapılamayacağını ve makamın artık mühürlendiğini söyleyerek Dellâlzâde'nin bestekârlıktaki gücünü ifade etmiştir. Bu sözün Hamâmîzâde İsmâil Dede'ye ait olduğu da kaydedilmektedir.” - Nuri Özcan, İslam Ansiklopedisi
Babasının vefatı üzerine “serheng-i şehriyârî” unvanıyla saray müezzinleri arasına girdi (1823). İki yıl sonra saraydan ayrılmak zorunda kalan İsmâil Efendi, Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması sırasındaki olaylar esnasında halkı ve hatta zorbaları padişahın sancağı altına toplanmaya çağırdığından “musâhib-i şehriyârî” olarak tekrar saraya alındı. 1847'de Beşiktaş'taki Muzıka-yi Hümâyun'un hânende kısmı muallimliğine tayin edildi. Bu arada haftada bir gün Enderun'daki görevini de sürdürdü. 1862'de Çilingirzâde Ahmed Ağa'nın ölümü üzerine saray başmüezzinliğine getirildi. Nişantaşı'ndaki evinde vefat eden İsmâil Efendi, Yahyâ Efendi Dergâhı hazîresine defnedildi.
Türk mûsikisinde klasik tarzın son bestekârlarından olan Dellâlzâde İsmâil Efendi, hânendelik konusunda da hocası İsmâil Dede'nin vârisi olarak tanınır. Bestelerinde hocasının üslûbu açıkça hissedilmekle birlikte eserlerinde ondan aldığı ilhamla yepyeni bir mûsiki anlayışı ortaya koymuştur. Kendine mahsus bir melodik yapının ürünü olan eserlerindeki pek alışılmamış makam geçkileri ve özellikle meyanlardaki ses örgüsü Dellâlzâde'nin bestekârlığının bir diğer yönünü oluşturur. Din dışı mûsiki alanında peşrev, saz semâisi, kâr, murabba, semâi ve şarkı formundaki besteleri klasik üslûbun mükemmel örnekleri arasında yer alır. Bu eserlerden ancak doksan kadarının notaları zamanımıza ulaşabilmiştir. Âhenkli bir ses örgüsüyle işlenen yegâh faslı Türk mûsikisinin şaheserlerinden sayılır. Yegâh makamında hiç eseri bulunmayan Zekâi Dede'ye bu makamda neden eser bestelemediği sorulduğunda, Dellâlzâde'nin eserleri varken bu makamda bir şey yapılamayacağını ve makamın artık mühürlendiğini söyleyerek Dellâlzâde'nin bestekârlıktaki gücünü ifade etmiştir. Bu sözün Hamâmîzâde İsmâil Dede'ye ait olduğu da kaydedilmektedir.” - Nuri Özcan, İslam Ansiklopedisi
“İstanbul Fatih'te Sarıgüzel mahallesinde doğdu. Saray dellâllarından Mustafa Ağa'nın oğludur. Küçük yaşta güzel sesi ve mûsikiye olan kabiliyetiyle dikkati çekti. İlk öğreniminden sonra Hamâmîzâde İsmâil Dede'nin derslerine devam etti. Hocasının yardımı ile çavuş mülâzımı sıfatıyla saray fasıl heyetine katıldı (1816). Ayrıca Enderûn-ı Hümâyun'da dönemin önemli mûsikişinaslarından ders alarak kendini yetiştirdi.
Babasının vefatı üzerine “serheng-i şehriyârî” unvanıyla saray müezzinleri arasına girdi (1823). İki yıl sonra saraydan ayrılmak zorunda kalan İsmâil Efendi, Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması sırasındaki olaylar esnasında halkı ve hatta zorbaları padişahın sancağı altına toplanmaya çağırdığından “musâhib-i şehriyârî” olarak tekrar saraya alındı. 1847'de Beşiktaş'taki Muzıka-yi Hümâyun'un hânende kısmı muallimliğine tayin edildi. Bu arada haftada bir gün Enderun'daki görevini de sürdürdü. 1862'de Çilingirzâde Ahmed Ağa'nın ölümü üzerine saray başmüezzinliğine getirildi. Nişantaşı'ndaki evinde vefat eden İsmâil Efendi, Yahyâ Efendi Dergâhı hazîresine defnedildi.
Türk mûsikisinde klasik tarzın son bestekârlarından olan Dellâlzâde İsmâil Efendi, hânendelik konusunda da hocası İsmâil Dede'nin vârisi olarak tanınır. Bestelerinde hocasının üslûbu açıkça hissedilmekle birlikte eserlerinde ondan aldığı ilhamla yepyeni bir mûsiki anlayışı ortaya koymuştur. Kendine mahsus bir melodik yapının ürünü olan eserlerindeki pek alışılmamış makam geçkileri ve özellikle meyanlardaki ses örgüsü Dellâlzâde'nin bestekârlığının bir diğer yönünü oluşturur. Din dışı mûsiki alanında peşrev, saz semâisi, kâr, murabba, semâi ve şarkı formundaki besteleri klasik üslûbun mükemmel örnekleri arasında yer alır. Bu eserlerden ancak doksan kadarının notaları zamanımıza ulaşabilmiştir. Âhenkli bir ses örgüsüyle işlenen yegâh faslı Türk mûsikisinin şaheserlerinden sayılır. Yegâh makamında hiç eseri bulunmayan Zekâi Dede'ye bu makamda neden eser bestelemediği sorulduğunda, Dellâlzâde'nin eserleri varken bu makamda bir şey yapılamayacağını ve makamın artık mühürlendiğini söyleyerek Dellâlzâde'nin bestekârlıktaki gücünü ifade etmiştir. Bu sözün Hamâmîzâde İsmâil Dede'ye ait olduğu da kaydedilmektedir.” - Nuri Özcan, İslam Ansiklopedisi
Babasının vefatı üzerine “serheng-i şehriyârî” unvanıyla saray müezzinleri arasına girdi (1823). İki yıl sonra saraydan ayrılmak zorunda kalan İsmâil Efendi, Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması sırasındaki olaylar esnasında halkı ve hatta zorbaları padişahın sancağı altına toplanmaya çağırdığından “musâhib-i şehriyârî” olarak tekrar saraya alındı. 1847'de Beşiktaş'taki Muzıka-yi Hümâyun'un hânende kısmı muallimliğine tayin edildi. Bu arada haftada bir gün Enderun'daki görevini de sürdürdü. 1862'de Çilingirzâde Ahmed Ağa'nın ölümü üzerine saray başmüezzinliğine getirildi. Nişantaşı'ndaki evinde vefat eden İsmâil Efendi, Yahyâ Efendi Dergâhı hazîresine defnedildi.
Türk mûsikisinde klasik tarzın son bestekârlarından olan Dellâlzâde İsmâil Efendi, hânendelik konusunda da hocası İsmâil Dede'nin vârisi olarak tanınır. Bestelerinde hocasının üslûbu açıkça hissedilmekle birlikte eserlerinde ondan aldığı ilhamla yepyeni bir mûsiki anlayışı ortaya koymuştur. Kendine mahsus bir melodik yapının ürünü olan eserlerindeki pek alışılmamış makam geçkileri ve özellikle meyanlardaki ses örgüsü Dellâlzâde'nin bestekârlığının bir diğer yönünü oluşturur. Din dışı mûsiki alanında peşrev, saz semâisi, kâr, murabba, semâi ve şarkı formundaki besteleri klasik üslûbun mükemmel örnekleri arasında yer alır. Bu eserlerden ancak doksan kadarının notaları zamanımıza ulaşabilmiştir. Âhenkli bir ses örgüsüyle işlenen yegâh faslı Türk mûsikisinin şaheserlerinden sayılır. Yegâh makamında hiç eseri bulunmayan Zekâi Dede'ye bu makamda neden eser bestelemediği sorulduğunda, Dellâlzâde'nin eserleri varken bu makamda bir şey yapılamayacağını ve makamın artık mühürlendiğini söyleyerek Dellâlzâde'nin bestekârlıktaki gücünü ifade etmiştir. Bu sözün Hamâmîzâde İsmâil Dede'ye ait olduğu da kaydedilmektedir.” - Nuri Özcan, İslam Ansiklopedisi
Axess Kartlar
| Taksit Sayısı | Taksit tutarı | Genel Toplam |
|---|---|---|
| Tek Çekim | 285,00 | 285,00 |
| 2 | 148,20 | 296,40 |
| 3 | 100,70 | 302,10 |
| 6 | 51,30 | 307,80 |
| 9 | 34,83 | 313,50 |
QNB Finansbank Kartları
| Taksit Sayısı | Taksit tutarı | Genel Toplam |
|---|---|---|
| Tek Çekim | 285,00 | 285,00 |
| 2 | 148,20 | 296,40 |
| 3 | 100,70 | 302,10 |
| 6 | 51,30 | 307,80 |
| 9 | 34,83 | 313,50 |
Bonus Kartlar
| Taksit Sayısı | Taksit tutarı | Genel Toplam |
|---|---|---|
| Tek Çekim | 285,00 | 285,00 |
| 2 | 148,20 | 296,40 |
| 3 | 100,70 | 302,10 |
| 6 | 51,30 | 307,80 |
| 9 | 34,83 | 313,50 |
Paraf Kartlar
| Taksit Sayısı | Taksit tutarı | Genel Toplam |
|---|---|---|
| Tek Çekim | 285,00 | 285,00 |
| 2 | 148,20 | 296,40 |
| 3 | 100,70 | 302,10 |
| 6 | 51,30 | 307,80 |
| 9 | 34,83 | 313,50 |
Maximum Kartlar
| Taksit Sayısı | Taksit tutarı | Genel Toplam |
|---|---|---|
| Tek Çekim | 285,00 | 285,00 |
| 2 | 148,20 | 296,40 |
| 3 | 100,70 | 302,10 |
| 6 | 51,30 | 307,80 |
| 9 | 34,83 | 313,50 |
World Kartlar
| Taksit Sayısı | Taksit tutarı | Genel Toplam |
|---|---|---|
| Tek Çekim | 285,00 | 285,00 |
| 2 | 148,20 | 296,40 |
| 3 | 100,70 | 302,10 |
| 6 | 51,30 | 307,80 |
| 9 | 34,83 | 313,50 |
Diğer Kartlar
| Taksit Sayısı | Taksit tutarı | Genel Toplam |
|---|---|---|
| Tek Çekim | 285,00 | 285,00 |
| 2 | - | - |
| 3 | - | - |
| 6 | - | - |
| 9 | - | - |
Yorum yaz
Bu kitabı henüz kimse eleştirmemiş.
