^#smrgSAHAF Güreş Tarihi -

Türkler, Büyük Göçten önce "Totemizm" akidesinin verdiği hür ve serbest terbiyenin, doğa güçlerine tapınmanın etkisinde kalarak, doğaya, kuvvete tutkun karakteristik özellikleriyle, pehlivanlığı, asırlar boyunca baştacı yapmışlardır. İslamiyet'ten önce de her Türk güreşi bilir ve yapardı. Ölen yiğitler silahlarıyla gömülür, mezarları çevresinde dokuz gün dokuz gece süren güreşler düzenlenirdi. Yiğitlerin ölüm yıldönümlerinde de yine üç gün üç gecelik güreş müsabakaları düzenlenirdi.

Atalarımız güreşe özel önem vermiş, bütün sporlarda üstün tutmuşlardır. Binicilik ve atıcılığın yanında "Pujila"da (Yakut Türklerinin buluşu bir tür boks) ve atlı cirit oyunlarında son derece usta olan Türkler, güreş de bütün sporların temeli, terbiye verici, adeta bir ibadet şeklinde kabul etmişlerdir.

Orta Asyadaki Türklerde güreş, binicilik ve okçuluk sporlarıyla birlikte yapılırdı. Eski Türkler kendi aralarında harp etmek istemezler, aralarında çıkan anlaşmazlıkları, karşılıklı çıkardıkları iki pehlivanın kıyasıya güreşin sonucuna bağlarlar, yenen pehlivanı tarafı galip, yenilen pehlivanı tarafı da mağlup sayılırdı. (Kitaptan)