^#smrgSAHAF Güz Sevdaları -

Nuran Hariri'nin şiir serüvenini sanırım eksiksiz izledim. Onun şiirlerini okurken nedense Henri Rousseau'nun resimleri geliyor usuma. Gümrükçü Rousseau'nun nahif resmi, farklı, alışılmadık bir düşünce derinliğini içerir. Kimi zaman acemice yapılmış gibi görünen resimleri dikkatle incelendiğinde, bunun alışılmadık tatlar, farklı düşünce boyutlarını içerdiği görülür. Bir bakıma bu acemilik görünümü, bu yeni, alışılmadık tatların temelini oluşturur. Nuran Hariri'nin şiirinde, mistik bir bilgelik ile, nahif bir sanatçı kişiliği iç içe. Okura dönmüyor yüzünü, iç dünyasına çeviriyor. Kendiyle konuşurcasına yazıyor. Bu nedenle de, kimi zaman biçimsel açıdan sorgulanabilecek şiirler yazabiliyor. Ama bu olgu, şairinin yüzünü iç dünyasının derinliklerine çevirmesinin kaçınılmaz bir sonucu. Bir bakıma bu denli bir şiirin gerçek yapısını oluşturuyor.

Nuran Hariri'yi ilk tanıdığım yıllardan bugüne, onun hep şiirle iç içe yaşadığına tanık oldum. Şiir gelişimini izleyen; ama kendi şiirinde sıçramalara yer vermeyen bir gelişim çizgisinde bir şair Nuran Hariri. Şiiri bir sanat değil, yaşama biçimi olarak gören bir şair bence. -Turgay Gönenç