Osmanlının son döneminde yetişen ve Cumhuriyet döneminde de faaliyetlerini sürdüren önemli fikir ve ilim adamlarındandır. Memleketine izafeten “İzmirli” lakabıyla anılmış ve tanınmıştır. Hem medrese, hem de okul eğitimi almış ve bir çok kurumda hocalık yapmıştır. İttihat ve Terakki Cemiyeti'ne üye olmuş, Meşrutiyetin meziyetlerini halka anlatmak için bazı illeri dolaşmıştır. Darü'l-Hikmet-i İslamiye üyeliği ve başkan vekilliğinde bulunmuştur. Kurucuları arasında Bediüzzaman'ın da bulunduğu Yeşilay Cemiyeti'nin teşekkülünde yer almıştır.
Kur'an İlimleri ve Hadis, Kelam, Fıkıh, Felsefe ve Mantık alanlarında bir çok eser kaleme aldı. Siyerin ehemmiyeti, kaynak ve tarih ilmindeki yerini nazaran veren ‘Siyer-i Celile-i Nebeviyye', Tasavvuf'a dair ‘Mustasvife Sözleri mi Tasavvufun Zaferleri mi? Hakkın Zaferleri', hadis metinlerini ihtiva eden ‘Binbir Hadis', Kur'an-ı Kerim'in açıklamalı Türkçe meali ‘Meani-yi Kur'an', ahlak ve tasavvuf ile ilgili tartışmalara yer veren ‘Ahlak ve Tasavvuf Kitaplarındaki Ahadis Hakkında', kelam ilmi ile ilgili olarak ‘Muhassalü'l-Kelam ve'l-hikme, Mulahhas İlm-i Tevhid, Yeni İlm-i Kelam adlı eserleri kaleme aldı. bunların dışında da birçok eser yazdı.