^#smrgSAHAF İstanbul Değirmenleri ve Fırınları Zahire Ticareti 1740 - 1840 - 2001

İstanbul'un iaşesi için hangi tüccarın nereden ne kadar hububat alabileceği, buğdayın ya da arpanın nerede öğütübebileceği, hangi fırıncının hangi değirmene bağlı olacağı gibi sorunlar, İstanbulluların sofrasından ekmek eksik olmasın diye Osmanlı devlet bürokrasisi tarafından tüm ayrıntılarıyla saptanmış ve kontrol altına alınmıştır. Bu çalışmada İstanbul'un ihtiyaca olan zahirenin üretim bölgelerinden satın alınmasından değirmencilere dağıtımına ve fırınlarda unlu mamul haline getirilmesine kadar geçen süre anlatılmaktadır. Zahire alımında devletin ve özel sektörün rolleri, değirmenci ve fırıncıların çalışma kuralları ve devletin ekmek meselesine verdiği önem üzerinde durulmakta, ürün fiyatları, işçi ücretleri ve alım gücü gibi konulara açıklık getirilmeye çalışılmaktadır. Sadece düz ekmek değil, francala, simit, çörek gibi farklı unlu mamullerin üretimi de yer verilen konular arasındadır. Daha çok arşiv kaynaklarına dayanan çalışmada büyük ölçüde Başbakanlık Osmanlı Arşivi ile İstanbul Şeriyye Sicili Arşivi'nde bulunan defter ve belgelerden yararlanılmıştır. (Arka kapaktan)