Divan Edebiyatımızın teşekkül ve inkişafında, Arap ve İran edebiyatlarının - hem de mühim surette - tesileri olduğu malumdur. Fakat, Osmanlı İmparatorluğu devrinde, milletimizin münevver zümresinin bu edebiyat mahsullerinde, muayyen şartlar ve imkanlar içinde, kendi düşünüş ve duyuş kabiliyetiyle inceliğini kısacası medeniyet seviyes,ini asırlarca aksettirmiş olduğu da muhakkaktır. Bu edebiyat, “hala devam eden“ manasiyle, yaşıyan bir edebiyat olmasa da, yaşamış bir edebiyattır. Bu realiyeti kabul ederek şimdi yapılacak iş, milli kültürümüz içinde bu edebiyatın değer olarak kalan tarafını bulup çıkarmaktır. (Önsözden)
Divan Edebiyatımızın teşekkül ve inkişafında, Arap ve İran edebiyatlarının - hem de mühim surette - tesileri olduğu malumdur. Fakat, Osmanlı İmparatorluğu devrinde, milletimizin münevver zümresinin bu edebiyat mahsullerinde, muayyen şartlar ve imkanlar içinde, kendi düşünüş ve duyuş kabiliyetiyle inceliğini kısacası medeniyet seviyes,ini asırlarca aksettirmiş olduğu da muhakkaktır. Bu edebiyat, “hala devam eden“ manasiyle, yaşıyan bir edebiyat olmasa da, yaşamış bir edebiyattır. Bu realiyeti kabul ederek şimdi yapılacak iş, milli kültürümüz içinde bu edebiyatın değer olarak kalan tarafını bulup çıkarmaktır. (Önsözden)