^#smrgSAHAF Kanayan - 1974

Evrenim. Başıbozuk ve çekimsiz. Çekmiyor beni hiçbir yıldız. Hiçbir gezegenin uydusu değilim. Ne güzel şey, şu sonsuz evrende ben olmak. Acısız, gülümsemesiz yetkin bir sonsuz olmak...

Seni arıyorum.

Kalabalıklar açıklayamaz beni. Günbatımına koşmalıyım. Güneş batmadan ona yetişmeliyim. Üstümden güneşler hiç eksik olmamalı. Birden seni görüyorum. Dalga dalga bulvar. Uzanıyorum sana özlem çağlayanlarıyla. Dudaklarını kaçırıyorsun. Kör oluyor gözlerim. Bir kavaklar anlar beni. Uzanıyorum kuruyor yaprakları. Soluyor dudaklarım.

Seni arıyorum.

Sönmüş bir gezegenim. Külüm, içimde titreşen gri bir yaprak. Soluk soluğa evrene koşuyorum. Külden bir güneş olarak... (Arka kapaktan)