^#smrgSAHAF Kara Yazılar - 1995

Adını anımsamıyorum. İkinci genel savaşın konu edildiği bir filmdi. Çoktur böyle filmler ya. Ölüm kusan jetlerin sesi sirenlere karışırken, birbirini çiğneyerek sığınağa koşan insânların ürkünç gözlerinde yaşamanın tüm trajikliği okunuyordu. Gidip oturursunuz siz de sığınağa. Sığınak morarmış bir ölü ağzı olur. Ölüm kulaklarınızda kasırgalar koparan balyozdur artık. Anneler kapanır çocuklarının üzerine. Orada herkesin istavroz çıkardığını görürsünüz, inansa da, inanmasa da. İnsanlar en çok da umarsız anlarında mı anımsarlar Tanrı'yı? Şu bir gerçek ki, kesin olgular insanı Tanrı'ya yaklaştırıyor. Ölüm çok kesin bir olgudur. Bir yangında tüm varlığını yitiren kişi de Tanrı'yı anar, gerek yakararak, gerekse isyan ederek. İsyan etmek de onaylamaktır Tanrı'yı. Böylesi anlarda Tanrı'yla insan arasındaki duvar yıkılıverir. İnsan tüm özelliğiyle çırılçıplaktır orada. Hiç özgür olabilir miyiz aradaki duvar yıkılmadan? (Arka kapaktan)