La Bruyère'in 17. yüzyılın sonunda kaleme aldığı Karakterler, modern edebiyatın kurucu metinlerinden biri. Karakterler'de belki de ilk kez toplum ve toplumun eleştirisi edebiyatın merkezine taşınır, sosyolojik bir göz icad edilir. İnsan doğası, saray, inanç, aşk, devlet, servet… La Bruyère'in altüst eden eleştirisinden herkes ve her şey nasibini alır. Ahlakçılık kisvesiyle efendilere, krallara, ruhbana, kısacası muktedirlere yargı dağıtan La Bruyère, çağının riyakarlığına, sahteliğine, çürümüşlüğüne savaş açar. Bize son derece tanıdık dünyasıyla Karakterler, örgütlü eblehliğin ve hamasetin karşısında modern insanın aklına mukayyet olabilmesi için bir elkitabı. Marcel Jouhandeau'nun önsözü, Roland Barthes'ın sonsözüyle.
“La Bruye're'in Karakterler'ini tekrar okudum. Bu havzanın suyu o¨ylesine temiz ki derinligˆini kavrayabilmek ic¸in uzun su¨re egˆilip bakmanız gerekiyor.” - André Gide
"La Bruyère sarayın törelerini inceleyip, son derece cüretkar ve keskin bir ironiyle hicvetti. Uzak bir diyarı anlatır gibi anlattığı bu sarayın en küçük kusurları arasında –barbarlık değilse bile– ayyaşlık, sefahat, açıktan yaltakçılık ve sahte takva sayılabilir... La Bruyère insanı, rahatsız etmeden, inanca yahut şüpheciliğe dair vaazlar vermeden alaya alır... La Bruyère'i severiz çünkü tarafsızdır, belli bir sistemi yoktur, bizim kusurlarımızı tasvir ederek erdemi öğretir.” - Émile Zola
La Bruyere (1645-1696), gözlemlerinin gerçeğe uygunluğu, ve üslubunun eşsiz inceliğiyle büyük başarıya ulaşmış bir düşünce ve edebiyat adamıdır. Düşüncelerinde Descartes ile Pascal'ın etkileri görülür. Karakterler'de bir ahlakçı gözüyle ileri sürdüğü felsefi görüşler dikkat çekicidir. Kitapta yer alan özdeyişler, Rochefoucauld, Pascal ve Montaigne'ninkileri andırır. Devlet ve toplum hakkındaki görüşleri pek belirgin olmamakla beraber, La Bruyere, bu kitapta, köylülerin sefaletini, sömürülüşlerini gözler önüne sermekten çekinmemektedir. O, bir filozof olmaktan çok, özgür düşünceli bir şahsiyettir.
