^#smrgSAHAF Karga Sesindeki Nağmeler -

Yazarını hatırlamadığım, 'İnsanı asıl dostun attığı güller yaralar' mealinde bir söz vardır. Yaşadığımız ortam içinde küçük, büyük olaylar ve şahıslarla karşılaşırız. Çoğu önemsiz gibi görünürler. Gerçekte benliğimizi oluşturan, içimize işleyen izlerdir onlar. Yankılanan düşüncelerimiz, duygularımız, ümit, başarı başarısızlık ve hayal kırıklıklarımızda bu çevrenin daima etkisi vardır. Benliğimizin renkleridir onlar. Yaşayan ve yaşananların gölgeleri zamanla silinir gider sanırız. Işıklar tümüyle kararmadan, gün çekilmeden izleri derinden derine çok kere bizimledir. Asırlar önce Yunus Emre, "Ne kapı vardır giresi -Ne yemek vardır yiyesi- Ne ışık vardır göresi- Dün olmuştur gündüzleri" demiş. Dilimizin ucuna geliveren duygu ve düşünceleri genellikle kendimize saklar, yutkunur, "Unut gitsin" deriz ya; 'Karga Sesindeki Nağmeler" isimli bu küçük kitabımızda, kendimize saklamadığımız, kalemimizin ucuna geliveren öykü ve gözlemlerimizden bazılarını sunuyoruz. Yeni gün ışığına çıkan yazılarımızla birlikte daha önce çeşitli yayın organlarında neşredilenlerden bir buket bu satırların arasında olacaktır.

Satırlarda çok kere dostluk ve sevgi mesajı yüklüdür. Sosyal ilişkilerde karşılıklı etkileşim kaçınılmazdır. Gerçekte her yaşta birbirimizden öğreneceğimiz bir şeyler vardır. Filozof Filine'in "Bir insanın eğitimi bittiğinde, hayatı da sona erer, sözüyle gönül dostlarımızı selâmlıyoruz... -Tekin Sayınbaş (Sunuş'tan)