^#smrgSAHAF Korsan Çıkmazı - 1961

Otobüs biraz daha gecikirse, ben bir yerlere oturmalıyım. Dikilmekten, topuklarım ağrıdı. Tam kırkbeş dakikadır, binlerce ana yolun ortasında otobüs bekliyorum. İstanbul yıkılıyor. Bu yıkılış ilk gençlik anılarımızın da yıkılması demek oluyor.. Sevdiğimiz eski İstanbul yokuşları, yüzümüzü yıkadığımız hayrat çeşmeler yok artık. "Elma ağacının pembe çiçeklerini görür görmez, yokuşu da göreceksin. Bu taşlarının arasından şırıl şırıl sular akan, yeşermiş bir eski zaman yokuşudur. İki yanında yüksek, sağlam taş duvarlar vardır..." diye anlatamayacağız evimizin yolunu. Artık böyle hikâyeler yazamadığımız gibi. Yeni açılan geniş asfalt yollar, göz alabildiğince dört bir yana çekip gidiyorlar. Onlarla pek tanışamıyacağız. Yeni dostluklar kuracak yürek kalmadı artık bizde. (Kitaptan)