^{#smrgKİTABEVİ} Köy Enstitüsünde Şekillenen Yaşam Öyküm -

Ne hayatın tadı kaldı,
Ne dostların adı kaldı.
Göçüp gittiler sessizce
Onların da yadı kaldı…

Baharlar, yazlar yok oldu.
Bağlar bozuldu , yıkıldı.
Ve hazan mevsimi geldi,
Bülbülün feryadı kaldı…

Hükmetmiyor baş bedene,
Eller ayaklar isyanda.
Tüm aşklar, sevgiler bitti,
Gönül evimiz nisyanda…

Günü yaşıyoruz şimdi
Dünden bugüne mutlu baktık.
Farkı yokmuş bugünün dünden,
Mazide neler neler bıraktık…