Aşkın bütün güzelliği ve yıkıcılığıyla var ve yaşanabilir olduğunu cesaretle, özgürce ortaya koyan Furûğ'un şiiri, İranlı genç bir kadının baskıcı ataerkil cendereden benliğini ve iradesini kurtarmak için verdiği "ölümüne" mücadelenin de hikâyesidir. Farsçanın ünlü şairlerinden Ahmed Şamlu onu "rüzgârın akışını ve aşk'ı yani ölümün kardeşi'ni kabul etmiş" şair olarak selamladığı şiirinde, bu genç isyancıdan kalanı aramak isteyenlerin "dağın dergâhına, denizin ve otların eşiğine" gitmeleri gerektiğini belirtir.
Çağdaşı Sohrâb Sepehrî'ye göreyse Furûğ, en âşıkane coşkuları hayatın aynasında "tefsir eden", sevginin "ağaç üslûbuyla" konuşan, "hiç"in sınırlarına kadar giderek "ışık havsalası"nın ardına çekilen, yokluğuyla "biz"i yalnız bırakmış büyük bir şairdir. Kadın yaşamını her düzeyde baskılayan sistemin ideolojik, kültürel ve siyasal kaynaklarına yönelik şiddetli bir direnci simgeleyen bu şiir sadece İranlı kadınları ve toplum kesimlerini etkilemekle kalmamış, içerdiği eşitlikçi ve özgürlükçü evrensel bildiri tüm dünyada geniş yankılar yaratmıştır.
FURÛĞ FERRUHZÂD (1935-1967) Fars edebiyatının en ünlü kadın şairi olan Furûğ Ferruhzâd, 5 Ocak 1935'te Tahran'da doğdu. İlköğretimini tamamladıktan sonra Hüsrev-i Haver Lisesi'ne gitti. Klasik Fars şiiri ustalarını, özellikle Hâfız-ı Şirâzî'nin gazellerini örnek alarak kendi şiirlerini yazmaya bu yıllarda başladı. Henüz on altı yaşındayken, kendisinden on beş yaş büyük olan akrabası Perviz Şâpur ile evlendi. Kısa süren bu evlilik ilişkisinden Kâmyar adında bir oğlu oldu. Doğum sonrası taşındıkları Ahvaz'ın tutucu yapısının da etkisiyle sorunlar yaşadığı eşinden 1954 yılında ayrıldı. Bir yıl sonra, 1955 yılında, genç bir kadının beklenti, pişmanlık, yalnızlık, terk edilmişlik, kuşku ve yılgınlık gibi ruh hâllerini içeren Esîr (Tutsak) yayımlandı. Aynı yılın eylül ayında, evlilik sürecindeki sıkıntılar, doğum, boşanma ve çocuğundan mahrum edilme gibi sarsıcı olayların etkisiyle geçirdiği sinir krizi sonrasında intihara teşebbüs etti. Yaşadığı travmatik olayları daha kolay atlatabilmek için Temmuz 1956'da Avrupa seyahatine çıktı. Tahran'a döndükten sonra aynı yıl film yapımcısı, senarist ve yönetmen İbrahim Gülistan'la tanıştı. Aşk ânları, aşk üzerine düşler, âşıkların yakınmaları ve esaret duygusunu işleyen şiirlerden oluşan ikinci kitabı Dîvar (Duvar) yayımlandı. Furûğ 14 Şubat 1967'de, Tahran'da geçirdiği trafik kazasında, henüz otuz iki yaşındayken yaşama veda etti.
