^{#smrgKİTABEVİ} Kütüphane'de Sahibinden Anı Öyküler - 2017

Hakkari'den İzmir'e, Türkiye'nin her bir yerinde çalışan kütüphaneciler yazdı bu kitabı. Yasadıklarını tarihe not düştüler, bizimle paylaştılar. Ne güzel, ne acıklı ve ne komik ama ne saygı ve sevgi duyulası anı öyküler çıktı ortaya bilseniz! Belki de daha da önemlisi farklı açıdan çekilmiş çok renkli bir Türkiye fotoğrafı çıktı. "Bazı meslekler vardır üyelerini sırtlar, taşır ve bazı meslekler de vardır ki üyeleri tarafından sırtlanır ve taşınır."

Mesleğimiz, kütüphanecilik ikinci gruba girer. Ve bu kitap kütüphanecilerin mesleklerini nasıl sırtladıklarının hikâyesidir.

Kütüphanecilikte yaptığımız is sonuçta "iyiliktir." Kütüphaneci iyilik yapar. Yaptığı hiç bir is için kullanıcısından para almaz. Dünyada karşılığında para alınmadan yapılan kaç is kalmıştır acaba? Kütüphaneci toplumun belleğini koruyan, geliştirendir. Belleksiz bir kişi neyse, belleksiz bir toplum da odur. Kütüphaneler, arşivler, müzeler toplumun belleğidir.

Belleksiz toplum hasta bir toplumdur. Kütüphaneci toplumun ruh ve akıl sağlığını koruyan kişidir. Türkiye'de toplumu bilgi ile aydınlatmak, ileriye götürmek, bunun için kütüphanecilik, arşivcilik yapmak hiç de kolay değildir. Maddi ve manevi yoksunluk ve yoksulluklar içinde yıllardır vazgeçilemeyen, kimi zaman ağlayarak kimi zaman gülerek ve kimi zaman eğlenerek yapılan ve hala anlaşılamayan bir istir kütüphanecilik. Ama bir çocuğun içten gülüşü, bir kullanıcının sıcak teşekkürü ile tüm güçlükleri bir kenara bırakıverendir kütüphaneci. Bir "Çalıkuşu"dur o.

Bu kitap her ne kadar metin, bir anı kitabı olsa da her yastan anlatıcı ve anıyı barındırdığı için aslında bir özel tarih (mikro tarih de denilebilir) araştırması olarak kabul edilebilir. Bu anlamda kitap bütün olarak okunduğunda Türkiye gerçekliğinde resmi olmayan bir kütüphanecilik tarihini de ortaya koymaktadır. Kitabın bu açıdan da ilginç sonuçları olduğu söylenebilir. Ve aslında yazılan hepimizin, Türkiye'nin hikâyesidir; okunmaya değer hikâyesi!