^#smrgSAHAF Menekşeli Konak -

Her zaman etrafında uçuştuğunu hissettiği hayaller işte karşısındaydı. Hüzünlü bir ordu gibi duruyorlardı. Üzülme bebeğim diye saçını okşamaya başladı dadısı. Hayaller soluktu ama ustaların ustası hepsinden soluktu. Gözünden süzülen yaşlar, konuştukça sesine vurdu. ''Ben...'' diye başladığı sözünü sürdürmek istemedi. Tekrar baştan aldı. ''Biz.. Bütün iyi niyetimizle... Yüreğimizi koyarak yaptık bu konağı. Demek yetmiyormuş küçük hanım.''