^{#smrgKİTABEVİ} Nasıruddin Şah ve Babiler - 2014

Ondokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren önce İran'ı hemen sonra da Osmanlı devletini meşgul eden ve bilahire Bahâîlik ismiyle anılacak olan Bâbîlik, Esas olarak şiilikten ve şiilikdeki mehdi inancından yola çıkmışsa da daha sonra bütün semavî dinleri birleştirdiğini iddia eden yeni bir din haline gelmiştir. 1860'lardan Osmanlı devletinin yıkılışına kadar Osmanlı devletinde mecburi ikamete tabi tutulan Bahâîler, kendilerini müslümanlık dairesi içerisinde göstermişler ve bu durum Osmanlı aydınları ve idarecilerini de tereddüdlere sevk etmiştir. Osmanlı devletinin yıkılışından sonra daha rahat hareket etmeye başlayan Bahâîler inançlarını daha net bir şekilde ortaya koymuşlardır. Okuyuculara takdim edilen Süleyman Nazif'in “Nâsıruddin Şah ve Bâbîler”i müellifin müşahedelerine ve duyduklarına da yer vermesi itibarı ile de önemlidir. Süleyman Nazif'in de eserinde işaret ettiği Mehmed Behcet [Yazar] ve Refik Temîmî'nin birlikte hazırladıkları “Beyrut vilayeti” isimli eserin birinci cildinde yer alan “Bâbîler ve Babizm” ile “Bâbîler ve babizm hakkında tedkikat-ı mahalliyye” bölümleri müstesna metinler olmaları dolayısı ile kitaba ilave edilmiştir.