^#smrgSAHAF Noa Noa -

Gauguin ne tam olarak eğitimli bir adamdı, ne de incelikli bir stilist. Ama bir yazar olarak, en az ressam kimliği ile olduğu kadar engelsiz ve kısıtsız ifade etti kendisini; keskin bir gözlem yeteneği ve karşılaştığı tüm şeylerin doğası hakkında bitmek tükenmek bilmez bir merakı vardı ve zaman zaman zor, hatta bazen son derece nahoş bir adam olsa da, mizacı tüm yaratıcı gayretlerinde çıkış bulan sıcakkanlı bir insandı. Dolayısıyla, Gauguin'in edebi tanıklığı, Deacroix'in Günlük'ü ya da Van Gogh'un mektupları kadar kıymet buluyor. Noa Noa - Tahiti dilinde koku için kullanılan bir sözcük- Gauguin'in yazıları içinde en çok bilinenidir. Son altamış yıl boyunca, onu Düşler Ülkesi'nden çağdaş bir rapor niyetine okuyan binlerce kişiyi, heyecan verici bir otobiyografi, Okyanusya kültürüne ilişkin anlayışımıza bir katkı ya da Gauguin'in sanatını takdir etmemiz için bir yardımcı olarak büyüledi...

O tuhaf, yine de horgörülemez adamın duygularını paylaşan okuyucu, özel bir anda bu Musuzluk Dağı'nın şöyle yazabildiğini görmekten memnunluk duyacaktır: “Medeniyet yavaş yavaş üzerimden dökülüyor. Yalın bir şekilde düşünmeye ve komşum için pek az nefret hissetmeye başlıyorum - daha doğrusu onu sevmeye başlıyorum. Özgür bir yaşamın tüm keyifleri -hayvani ya da insani- artık benim. Yapay olan, geleneksel, alışılmış olan her şeyden kaçtım. Gerçeğe, doğaya giriyorum.” (Arka Kapak'tan)