^{#smrgKİTABEVİ} Nuhbetü'l-âsâr Li-Zeyli Zübdeti'l-Eş'âr - 1999

Türk Şu'ara Tezkireleri, şâirlerimiz hakkında bilgi bulabileceğimiz birinci derecede kaynak eserlerdir. Arapçada kullanılan Tabakat'a karşılık bizde tercüme-i hâl de denilen biyografik çalışmalara, ortak kültüre sahip olduğumuz ülkelere göre, biraz geç başlanmış olmasına rağmen, değişik kollarda, sağlıklı bir şekilde mesafeler alınmıştır. Ortaya çıkan eserler bir bakıma yekdiğerini tamamlar özelliklere sahiptir. Söz konusu eserlerin bir grubunu meydana getiren Şu'arâ Tezkireleri, kendi aralarında farklılıklar gösterirler. Bu farklılıklardan biri de, XVII. yüzyıl tezkire yazarlarından Kafzâde Fâ'izî'nin Zübtetü'1-Eş'âr adlı eseri ile görülür. Kafzâde, eserini antoloji özelliği ile kaleme almıştır; yani dahil ettiği şâirlerin hayatları hakkındaki bilgiler az olup, bol örnekler verilmiştir. Tezkire yazımında bir yenilik ya da çığır diyebileceğimiz bu başlangıcın devam ettiricileri çıkmış; esere zeyiller yazılmıştır.

Bu zeyillerin en hacimlisi olan ve 1030-1139/1620-1726 arası, yüz altı yıllık bir dönemin şâirlerinin dahil edildiği eser, Nuhbetü'l-Âsâr li-Zeyli Zübdeti'1-Eş'âr'dır. Bu eserin yazarı Şahin Emirzâde lakabıyla meşhur âlim, şâir, nâsir, Bursalı İsmail Belîğ bin İbrahim {Bursa, Mantıcı Mahallesi 1079/1668-Bursa, 22 Ramazan 1142/10 Nisan 1729-Mer'a veya Yeni Yer Mezarlığı)'dir.

Bursalı Belîğ'in Türkçe'ye ilâveten Arapça ve Farsça'ya vukûfıyeti müsellemdir. İyi bir eğitim görmüş, fakat aldığı eğitim paralelinde üst görevlerde bulunamamıştır. Kaynaklarda, onun, musikişinas, ser-zâkir, zarîf, kemal erbabından ve latîfeci olduğu yazılıdır. Esas görev olarak baba ve dedesinin imamlık yaptıkları, Bursa'nın Mantıcı Carnii'nde elli yıl kendisi, vefatından sonra da oğlu Seyyid Mehmed Said Efendi kırk üç yıl süre ile aynı görevi sürdürmüşlerdir. - Prof. Dr.Abdulkerim Abdulkadiroğlu, Ankara, 1998