^#smrgSAHAF OSMANLICA: Kopuk -

“Latif bir teşrin sabahı idi. Tenbel bir güneş, bir gün evvel şehrin üzerine bardaktan boşanırcasına baran-ı rahmet yağdıran, ağır, gül rengi bulutların arasından bin müşkülat ile sıyrılmış, tabiata gülümsüyordu. Yerler kurumaya başlamış, yağmurun sakil darbeleri altında boyunlarını büken yeşillikler dirilmeye çabalıyor, serçeler ıslak kanadlarının silkeliyor, dallarında tek tük sarı yapraklar kalmış olan ağaçlardan hafif bir buhar çıkıyordu.”