^{#smrgKİTABEVİ} Rimbaud -

...Bir sesi yeniden bulmayı, onun isteğini ortaya çıkarmayı, vurgusunu, özellikle de o kızgınlıkları, o benzersiz saflığı, o zaferleri, o çöküşleri yeniden canlandırmayı öneriyorum. O sesi dinleyelim. Hem onun güçlü büyüsüne kendimizi bırakmak için, hem de onu susturmak istemiş ve tabii susturmuş olan sessizliğin boyutlarını ölçmek için, doğallıkla en büyük tiksintileri anlamına gelen en acı alaylarında dinleyelim onu ...

Yves Bonnefoy, yazın yaşamı boyunca düşündüğü; ''gençlik dolu'' sezgisiyle yazın anlayışlarını sarsan ve sadece yirmi yaşına kadar yazdıklarıyla ''her tür hoyratlığa meydan okuyan bir eser'' yaratan Rimbaud'yu anlatıyor, şiiriyle, yaşamıyla. O, kendini –Nietzsche kadar açıkça söylediği gibi– iyi ile kötünün ötesine atan Rimbaud'dur. '''Acının tek yücelik olduğunu'' bilmek, kendini herkesten çok tanımak ve dönüştürmek, ''kâhin olmak, kendini kâhin yapmak''.

Henry Miller'in ''Onunla ya gökyüzünde buluşursunuz ya da asla buluşamazsınız. Onu anlayabilmek için, sözcüklerden medet umulmaz. Dili, öğrenmek istediğiniz Fransızca değil, ozanların unutulmuş dilidir,'' dediği Rimbaud.

''Ve özgür olsun bu bahtsızlık.''