^#smrgSAHAF Siyah Doğrular: İnsan Doğanın Aç Onurudur -

Sevgi, kutsal suların biriktirdiği lanetli okyanus, yeşilin karardığı günah, suçlarla yükselmiş insansızlaşma duvarları, dipsiz karanlığı göz ışıltılarımızın. Sevgi, yani benim sana karşı eğik başlı bir canlı oluşumun, ayaklarına kapanmamak için kendi kaderime düşman duruşumun ilahi sebebi... Sevgi, yalnızlığımı onaylayan tek ahlak... Acılarla yüreğime kurduğum ve içinde, benim için ağlayan o insan yüzünü müebbet hükümlere kurban ettiğim bir hapishane, batırılmış bir ada ve yakılmış ölülerin savrulan külleridir sevgi. O bir külleşmedir, yürek yangınım... Dudaklarımızdan dökülürcesine ürperen bu doğrunun, ayaka tabanlarımızı kanatan yollarında yürüyoruz; yalın ve içten yaşarken bile ellerimiz yıldızlar kadar uzak ötekilerden. Oysa o, ötekilerle bölüşülen bir yaşamdı, biz ''insanlaşmadan'' önce ve bu yüzden doğada bir başına kalan hiçbir canlı bizim kadar yalnız olmadı..