^#smrgSAHAF Son Sığınak - 1961

Çocukken benim uykudan uyanışlarım komedya gibi bir şeydi. Mecbur dadımız, nafile yere oramı, buramı dürtüşledikten sonra, karyolama girerek arkama yerleşir, kollarını, koltuk altlarımdan geçirip vücudumu yarı yarıya yataktan kaldırır, çetrefil Çerkez Türkçesiyle: “Yine mektebe geç kalacağımı, ceza göreceğimi” anlatmaya başlardı.

Gerçekten uykum ağır olduğundan mı, yoksa yatağın sıcağından onun göğsünün sıcağına geçiş beni büsbütün gevşettiği için mi tekrar gözlerimi kapayarak kendimden geçerdim.