Uluslar arası sosyalist hareket 1970'ler boyunca ağır bunalım döneminden geçti. Sovyetler birliği - Çin arasındaki kutuplaşmalar Vietnam'da olduğu gibi çatışmalara; Afganistan'da olduğu gibi askeri darbe yoluyla “sosyalist devrim”ler yapıldı. Bu “sosyalist” ülkelerde ciddi halk muhalefetleri ortaya çıktı. Tüm bunlara rağmen hakim “geleneksel sosyalizm” düşüncesini savunanlar, her şey yolundaymış gibi yollarına devam ettiler. Sosyalizmin aldığı “biçim”, ulaştığı “sınır” dönem boyunca sorgulanmadan kaldı.
Ömer Laçiner, Birikim'de o dönemden yayımlanmış yazılarında uluslar arası sosyalist hareketi etkileyen tartışmalarla hesaplaşarak, bu tartışaların “ekonomizm” ve “tarihsel zorunluluk” kısırlığına nasıl sıkıştığına dikkat çekiyor. Sosyalizmi bir yönetim mekanizmasının ideolojisi olarak kurgulayan, toplumları kapitalizmin zihniyet dünyasının içine sloganlarla hapseden bir bakış açısını sosyalizmin kendi kaynaklarına bakarak, insanlığın önüne açılacak yeni imkanlara dair sorularla ele alıyor.
