Bedirhan Ünlü bu kitabında, Tanzimat'tan Cumhuriyet'e kadar Türk şiirindeki bahçe algısına dair özellikleri tespit ederek metaforik bağlamda bir incelemeye tabi tutmaktadır. “Modern metafor teorisi” çerçevesinde temellendirilen çalışmada, şairlerin poetikalarına yansıyan bahçe metaforu; eş zamanlı ve karşılaştırmalı bir yöntemle değerlendirilmektedir. Tanzimat birinci ve ikinci kuşak şairleri ile Servet-i Fünun, Fecr-i Ati ve Millî Edebiyat şairleri çalışma kapsamına dâhil edildiği gibi bu dönemler/topluluklar içerisinde yer almayan Mehmet Akif Ersoy ve Yahya Kemal Beyatlı gibi bağımsız şairler de çalışmaya eklenmiştir.
Kitapta, söz konusu şairlerin eserleri incelenirken dönemler ve topluluklar arası mukayeselere yer verilmiş, geleneksel yaklaşımdaki tabiat ve bahçe algısının değişim ve dönüşümleri özellikle metaforlar çerçevesinde irdelenmiştir. Bu bağlamda gelenek ile modern şiir arasındaki geçişi yansıtan tarihî süreç de değişim ve dönüşümlerin yol açtığı poetik kırılmalar ve yenileşmeler çerçevesinde saptanmıştır. Çalışmada, tabiata ait geleneksel mazmunlar saptanarak özgün metaforlarla bağlantıları irdelenerek eski ile yeni arasında yer alan bahçe haritası bütüncül bir bakış açısıyla ortaya konulmuştur.
