^{#smrgKİTABEVİ} Tembellik Hakkı - 1993

Lafargue'ın yetiştiği dönem ve çevre, genel olarak işçi kitleleri için insanlık dışı bir ortamdı. Aydınlarda, öldürücü çalışmaya karşı bir tepki filizlenmekteydi.

1848'de, çalışma saati Paris için günde 10, taşra için 11 saatti. Yasama Meclisi, 9 Eylül 1848'de fabrika ve yapımevlerinde kolektif çalışma saatlerini 12 olarak saptıyordu. Sonraları bu 17 saate kadar çıkacaktı.

İşte Lafargue, sosyalistlerin bile çalışma zorunluluğunu insanlık dışı noktalara vardırdığı bir dönemde, tembellik hakkını savunma gereğini duydu. Aslında, bir düşünürün dediği gibi, buradaki “tembellik” sözünün yerine “boş zaman” sözünü koyarak Lafargue'ı aklamak gerekir... (Sunuştan)