^#smrgSAHAF Tozduman -

Karnı iyice acıkmıştı. Farelere verdiği ama onların beğenip yemediği kurumuş ekmek ve peynir parçalarını poşete topladı. İçecek suyu kalmamıştı. Yalnızca şişenin dibinde azıcık Zafer gazozu, kirli bidonun dibinde iki parmak su. Karnında inanılmaz bir sancı vardı, soluğunu kesiyordu adeta. İki büklüm kıvrılıp yattı, uyumaya çalıştı. Bahri'nin getirdiği fakat şöyle bir göz gezdirip bir kenara bıraktığı gazetenin üçüncü sayfasındaki habere gözü takıldı. Okuma gözlüğü olmadığı için okumakta zorlanıyordu ama başlık çok net okunuyordu: ”DENİZLİ'DE UYUŞTURUCU ÇETELERİ BİRBİRLERİYLE ÇATIŞTI. İKİ ÖLÜ ÇOK SAYIDA YARALI VAR” Aman Allah'ım! İki kişiyi kendisi mi öldürmüştü? İçi ürperdi, midesi bulandı, karnına kramplar girdi. İnsanlığından utandı, o an ölmek istedi. Kafasını duvarlara vurdu. Defalarca, defalarca, defalarca vurdu. Ama gariptir hiç birisinin yüzlerini hatırlamıyordu, iyi ki hatırlamıyordu. Sonra birden savunmaya geçti. Ne yap saydı yani? Buyurun beyler ben kimseyi incitemem gelin ne yapacaksanız yapın mı deseydi? Hem bunlar Nazlı ve Mehmet değillerdi ki. İyice düşündü, hafızasını zorladı ama Celal'in dışında hiç birinin yüzünü hatırlamıyordu.