^{#smrgKİTABEVİ} Türk Duygusu - 2012

Köylüler Gazi'nin en eski, en candan ahbaplarıdır.
Gazi köylülerle her vakit senli benli konuşur, dertleşir, şakalaşır ve onları çok sever. Onlar için çalışırdı.
Gazi gene bir gün cephe arkasındaki köyleri dolaşıyordu...
Yanındakilerin evlerine uğruyor, kiminde bir kahve içiyor, kiminde sigara yakıyordu.
O güne kadar hiç görmediği ihtiyarca bir kadına rastgeldi... Konuştu ahpap oldu. Kadın onun Gazi olduğunu bilmiyordu ama hiç aldırmıyordu. Sanki kardeşi, oğlu, yeğeni ile konuşurmuş gibi konuşuyordu.

Bir yarım saat kadar dereden tepeden, şundan, bundan konuştular. Bir aralık Gazi kadına sordu:
-Senin cephede kimin kimsen var mı?
-Oğlum var, oğul!
-Başka kimin neyin var mı?
-Hiç kimsem yok.
-Oğlunu biz mi aldık, yoksa sen mi gönderdin?
-Hem o istedi hem ben gönderdim!
-Madem ki başka kimsen yokmuş, bir oğlunu niye gönderdin?
-Na yapayım oğul! Bir tane vardı bir taneyi gönderdim. Üç tane beş tane olsa, beşini birden gönderirdim.
(Gazi) elini kadının başına koydu ve yanındakilere dedi ki:
-İşte bunu dünyada yalnız Türk anası yapar.
(Kitabın İçinden)