^#smrgSAHAF Türk Edebiyatında Hu Şiirleri -

Türk - İslam kültürü, tevhid fikrini esas alan bir zeminde gelişmiştir. Bu fikri temel, edebiyat ve musikiden hat ve mimâriye kadar hemen her sanat alanında kendini gösterir. Edebi eserlerimizin pek çoğu, İlâhi birliği anlamak için yazılmış âşıkâne eserlerdir. En seçkin bestelerimizde, biricik sevgiliye kavuşmamanın ızdırabını terennüm eden nameler vardır. Yunus'un ilâhileriyle gıdalanan âşık gönlü, meramını bir sokak çeşmesine verdiği şekillede anlatır. Özenle yapılmış çift oluklu bir mahalle çeşmesi, iki gözü iki çeşme bir âşıka benzer. Selsebilde su Hû'ya,Hû suya dönüşür. O'ndan gelip O'na gidenlerin sesleri Hü olup toprağa siner. Mütevazi mescitlerden devasa camii mimârisine ulaşan Müslüman Türk dehası, her yaptığı câminin şeklinde, ilâhi isimleri kendinde toplayan bir kâmil insan modeli resmeder. Bizim kültürümüzde özden söze, sözden göze akse-den her şey, tevhidin ve yegane olan varlığın remzinden ibarettir. "H", Eşyayı kendi varlık dairesi içine alan Her ismini ifade eder. "Mı", birlik fikrine inanan hattatların konularının başında yer alır. Bu remiz, edebiyatta ise tek bir "h" harfinde ifadesini bulur.

Elinizdeki araştırma, bu ifadenin güldestesidir.